Έκθεση για το κοινοβούλιο

Από ότι διάβασα σε άλλα blog, έγινε ένας μικρός χαμός σχετικά με την έκθεση για το κοινοβούλιο. Ήμουν και εγώ μία από αυτούς που έψαξε να βρει πληροφορίες στο διαδίκτυο και έγραψε και την έκθεση, την οποία αποφάσισα να δημοσιεύσω. 

Θέμα: «Το κοινοβούλιο εκλέγεται από τους πολίτες για να εκφράζει τη δημοκρατική τους βούληση, να προασπίζεται και να προωθεί το δημόσιο και εθνικό συμφέρον. Αφού λάβετε υπόψη σας τα παραπάνω, να γράψετε ένα άρθρο στο οποίο θα εκφράζετε τη γνώμη σας για το ελληνικό κοινοβούλιο και θα προτείνετε τρόπους βελτίωσης του ρόλου του, αν κρίνετε πως αυτό είναι αναγκαίο.» (400 – 500 λέξεις περίπου)

«Οι δυσλειτουργίες του κοινοβουλίου»

Το κοινοβούλιο είναι το συλλογικό πολιτικό όργανο που ασκεί τη νομοθετική εξουσία και ελέγχει και κατευθύνει την εκτελεστική. Εκφράζει ως θεσμός τη δημοκρατία, εφόσον εκλέγεται από το λαό και τον εκπροσωπεί. Η δημοκρατία είναι από τη φύση της προστάτης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αφού ως κέντρο έχει τον άνθρωπο. Προσφέρει ίσες ευκαιρίες πνευματικής ανάπτυξης, δίνει τη δυνατότητα της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και εξασφαλίζει την αξιοκρατία αφού, με την καθιέρωση κριτηρίων, αναδεικνύονται οι ικανότεροι. Η δημοκρατία γίνεται ο προασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποτελεί τη βάση για την ανθρώπινη αρμονική συνύπαρξη, προνοεί για τους οικονομικά ασθενείς πολίτες, προσφέρει κοινωνική ασφάλιση και παρέχει τη δυνατότητα ελεύθερης οικονομικής δραστηριότητας. Αποτελεί προϋπόθεση για την ανθρώπινη αρμονική συνύπαρξη καθώς και για την ευπραξία των πολιτών.

Η ελληνική Βουλή ουσιαστικά θα έπρεπε να εκφράζει όσα προαναφέρθηκαν, αλλά δεν το κάνει για ποικίλους λόγους. Αρχικά τα συμφέροντα που προωθούνται δεν είναι τα δημόσια και εθνικά αλλά τα ατομικά. Ο κάθε βουλευτής εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες διαφόρων ειδών. Οι ατομικές επομένως φιλοδοξίες υπονομεύουν τους δημοκρατικούς θεσμούς, όπως και η απληστία, ο ωφελιμισμός και οι υλικιστικές τάσεις. Παρατηρείται κρίση διαφόρων θεσμών με κυριότερο, από την οπτική γωνία των μαθητών, αυτού της παιδείας. 

Το κράτος θα όφειλε να μεριμνά για την καθολική παιδεία, διότι το μέλλον βασίζεται στους νέους, αλλά αντίθετα οι μαθητές στα σχολεία βομβαρδίζονται από ανούσιες και άχρηστες γνώσεις, κοπιάζουν για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και ποιος ο λόγος; Για να οδηγηθούν στην ανεργία. Βέβαια εξαρχής το παρόν εκπαιδευτικό σύστημα έχει ως προφανή σκοπό τη μη-ένταξη των ατόμων στην κοινωνία, εφόσον δημιουργεί άβουλα άτομα, τα οποία δεν έχουν μάθει ούτε θα μπορέσουν ποτέ να μάθουν να σκέφτονται με αποτέλεσμα να χειραγωγούνται από τον οποιονδήποτε, ενώ θα έπρεπε μέσα από το σχολείο να βγαίνουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες, γιατί αλλιώς δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει η δημοκρατία. Διότι η παιδεία οφείλει να καλλιεργεί το δημοκρατικό ήθος, δηλαδή τις ανθρώπινες διαπροσωπικές σχέσεις, τη συνεργατικότητα, την αλληλεγγύη ώστε να επιτυγχάνεται η ομαλή κοινωνική συμβίωση, η οποία έχει τις βάσεις της στην πνευματική καλλιέργεια. Έτσι αποφεύγονται ο φανατισμός, ο δογματισμός και η δημοκοπία.

Αυτή είναι λοιπόν η κακή παρεχόμενη παιδεία, από την οποία το κράτος συνεχώς περικόπτει. Το σχολικό έτος 2010 – 2011, κατά την γνώμη της βουλής που ψήφισε το νομοσχέδιο, κρίθηκε αναγκαίο να καταργηθεί η πρόσθετη ενισχυτική διδασκαλία, στρέφοντας τους μαθητές για άλλη μια φορά στην παραπαιδεία. Γιατί, λοιπόν, σε ένα κράτος με δωρεάν παιδεία οι γονείς αναγκάζονται να πληρώσουν για να μάθουν τα παιδιά τους; Μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου είτε χαρακτηρίζονται από πλήρη αδιαφορία «Δε με αφορά. Σε αυτή την ηλικία έχω πολύ σημαντικότερα πράγματα να ασχοληθώ από την πολιτική.» είτε πλημμυρίζουν από οργή την οποία προσπαθούν να συγκρατήσουν «Σήμερα, μετά τα αμέτρητα δάνεια, αλλά και την εισβολή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην ελληνική οικονομία και την υπόσχεση σας ότι η ελληνική οικονομία θα φτιάξει, ένας στους έξι Έλληνες είναι άνεργος, ενώ πολλές οικογένειες ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας. Παρ’ όλα αυτά, όσο περνάει ο καιρός ανακαλύπτουμε καινούργια προβλήματα και νέες υποσχέσεις από εσάς».

Η χώρα καταστρέφεται σταδιακά από την ανευθυνότητα. Οι πολιτικοί δεν δίνουν προσοχή στα σκάνδαλα που έχουν συμβεί και προσπαθούν να τα προσπερνούν. Είναι όμως άσκοπο γιατί όλα αυτά έχουν ακουστεί και, αν μπορούν να τα σβήνουν από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, δεν μπορούν να τα σβήσουν από τα μυαλά των ατόμων. Το Κοινοβούλιο αδυνατεί να αντιμετωπίσει την κρίση. Τα επακόλουθα είναι η ανεργία, οι συνεχείς περικοπές μισθών και συντάξεων, η αύξηση της εγκληματικότητας και, κυριότερο, η οργή. Οι αντιδράσεις του λαού έχουν αρχίσει να γίνονται ανεξέλεγκτες και βίαιες, οι πολίτες φτάνουν σιγά σιγά στα όρια τους. 

Οι πολιτικοί πρέπει να καταλάβουν ότι ο κόσμος έχει εξαντλήσει τα όσα αποθέματα υπομονής είχε. Επιτέλους πρέπει να ειπωθεί η αλήθεια. Οι εκάστοτε ομιλητές στο Κοινοβούλιο οφείλουν να εγκαταλείψουν το σοβαροφανές τους ύφος, τον τυποποιημένο πολιτικό λόγο, τις γεμάτες στόμφο  ‘επιθέσεις’ στους πολιτικούς τους αντιπάλους. Οι πολίτες απαιτούν πλέον σοβαρό, ειλικρινή, πατριώτη, διορατικό, ηθικό, έμπειρο, οικείο, τολμηρό, ουσιαστικό, και απλό ομιλητή για την εκπροσώπησή τους. Οι βουλευτές πρέπει να βρίσκονται όσο το δυνατόν πιο κοντά στον απλό καθημερινό πολίτη και στους ανθρώπους που εκπροσωπούν για να αντιλαμβάνονται τα προβλήματα ‘ως έχουν’ και να τα μεταφέρουν αυτούσια στις συνεδριάσεις της Βουλής.

Η δημοκρατία υποτίθεται πως στηρίζεται στην ισοπολιτεία, την ισονομία και την αξιοκρατία, μακριά από ταξικές διαφορές και κοινωνικά χάσματα. Οι νόμοι που προστατεύουν τους βουλευτές και τους διαχωρίζουν από τους υπόλοιπους πολίτες καλό θα ήταν να καταργηθούν. Για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης, τα σκανδαλιστικά προνόμια που απολαμβάνουν οφείλουν να επανεξεταστούν, ώστε κίνητρο για τη βουλευτική ιδιότητα να είναι η εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και όχι του ατομικού.  

Καταλήγοντας, οι εκλεγμένοι βουλευτές οφείλουν να είναι ελεύθεροι στην έκφραση της πολιτικής τους γνώμης μέσα στο Κοινοβούλιο και να μη δεσμεύονται από οποιαδήποτε κομματική πειθαρχία, δηλαδή να τους υποδεικνύει ο πολιτικός αρχηγός την κομματική γραμμή. Θα έπρεπε να παρέχεται πραγματική ελευθερία στους βουλευτές και όχι να περιορίζονται τα δικαιώματα ελεύθερης έκφρασης όσων πολιτικών θέλουν να αντιταχθούν στο ρεύμα και να φέρουν κάποια θετική αλλαγή.

Θα μπορούσα να πω και άλλα. Σίγουρα σε ένα τέτοιο θέμα υπάρχουν πολλά για να πει κάποιος. Δυστυχώς η έλλειψη χρόνου και ο περιορισμός στις λέξεις (που έτσι και αλλιώς ξεπέρασα) δε με άφησαν. Πραγματικά όμως… Είναι να αναρωτιέται κανείς ποιος είναι ο λόγος που επιλέχθηκε ένα τέτοιο θέμα…!